Gündem öyle bir gündem değişiyor ki…
İnanın, yazıma başladığımda anında başka bir gündemle karşı karşıya idim…
Ama bu kez yazıma önemli gördüğüm ve bir eczacı gözüyle ülkemdeki insanları ve siyaseti sarmalamış hastalıktan bahsederek başlayacağım…
İnsanları 2’ye ayırıyorum…
Siyaseti ne amaçla yaptığının bilincinde olanlar…
Ve siyaseti kendi geleceklerini planlamak için araç olarak kullanan insanlar…
Öyle insanlar var ki!..
Alçak gönüllü, yükseldikçe egosu alçalan…
Kendisini karşıdakinin yerine koyup derdiyle dertlenen…
Kıblesine insan denilen en değerli varlığı koymuş ve onlara hizmete adamış…
Bunu da bir yaşam biçimi haline getirmiş…
Karşısındaki insana iyiliği en büyük ibadet sayan…
Konuşurken kelimelerini özenle, incitmeden seçen…
Yaptığı iyiliği yüze vurmayan…
Hiçbir şekilde dik duruşundan da ödün vermeyen…
İyilik, dürüstlük, mütevazılık, hizmet aşkı, zaten insanlarda politikacılarda olması gerektiğini inandığım özellikler…
Öyle insanlar var ki…
Alevi demeden,
Sünni demeden,
Hak yemeden…
Nezaketi bir sanat gibi işleyen..
Kötülüğe iyilikle karşılık verip herkese sevgi ve saygı ile yaklaşan…
Ama maalesef dünya sadece bu insanlardan oluşmuyor…
Ve en tehlikelisi de bu oranın iyilerin aleyhine dönmesi…
Köyden kente göçle başlayan feodalite,
ve yozlaşmayla talandan pay kapmayı..
Kadına şiddeti,
çocuk tecavüzlerini normalleştiren…
Tutuklamaları normalleştiren,
günü kurtarma derdinde…
Seçimden seçime sandığa oy atmayı demokrasi zanneden birbiriyle kutuplaşmış kitlelere dönüştürüldü bu halk…
Şehirler de nasibini aldı elbette…
Kaçak, sıvasız çirkin yapılarla, lağım kokan mahalleler…
Görüntü bu maalesef…
Suç oranları ve özellikle kadına ve çocuğa şiddet akıl almayacak ölçülerde arttı…
Yeniden köylüden, işçiden başlayarak…
Eğitim ve kültür devrimi yapmalıyız…
Çürümeyi önlemeliyiz, sonra hayatımızın her alanına egemen olan günü kurtarma anlayışından vazgeçmeliyiz…
TEDAVİ BELLİDİR!..
Yolumuz uygarlık ve evrensel değerleri savunan Mustafa Kemal ATATÜRK’ün aydınlık yoludur.
“Baba,
Sana her zaman için müteşekkirim. Çünkü Kemalist düşünce ile yetiştirdin beni. Küçüklüğümden beri evde devamlı Kurtuluş Savaşı anıları ile büyüdüm ve o zamandan beri yabancılardan nefret ettim. Baba biz Türkiye’nin ikinci Kurtuluş savaşçılarıyız. Elbette ki hapislere atılacağız, kurşunlanacağız da ama bu toprakları yabancılara bırakmayacağız. Bir gün yeneceğiz onları. Düşün baba, bugün hükümet işini gücünü bırakmış bizimle uğraşıyor. Çünkü bizden başka gerçek muhalefet kalmamış durumda. Ve hepsi Kemalist çizgiden sapmışlar. Ve tarih önünde hüküm giymiş durumdadırlar. Biz çoktan onları tarihin çöplüğüne atmış durumdayız. Baba, mektubuma son verirken seni, annemi, Bora’yı, Hamdi’yi devrimciliğimin onca ateşi ile kucaklarım.”
Deniz Gezmiş
UNUTMAYIN…
YANLIŞ YAPILDIĞINDA…
HAKSIZLIK, ZULÜM YAPIP ALDANDIĞINIZDA…
SİZLERİN ÇOCUKLARINA BİRŞEY OLMUYOR!!!
BU AĞIR BEDELİ; DUVARLARI SIVASIZ, BU ÜLKENİN GARİBAN ÇOCUKLARI ÖDÜYOR…
